مخوف‌ترین افراد ساواک ( قسمت 3 و پایانی)
مخوف‌ترین افراد ساواک ( قسمت 3 و پایانی)
مخوف‌ترین افراد ساواک ( قسمت 3 و پایانی)
سازمان امنیت و اطلاعات کشور که به‌طور خلاصه به آن ساواک خوانده می‌گفتند، از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ سازمان اصلی پلیس امنیتی و اطلاعاتی ایران در زمان سلطنت شاه مخلوع بود که قدرت و اختیارات بسیاری در توقیف و بازجویی افراد داشت. این سازمان به‌ویژه در سالهای دهه ۱۳۵۰ و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی سال ۵۷ و سرنگونی حکومت سلطنتی، نفرت‌انگیزترین و مخوف‌ترین نهاد حکومتی در بین مردم به شمار می‌آمد. مقر سابق ساواک در خیابان خواجه عبدالله تهران قرار داشت.
ساواک در اواسط دهه ۱۹۵۰ میلادی (اواسط دهه ۱۳۳۰ شمسی) با همکاری مشترک موساد و سیا در ایران شکل گرفت و هدف از آن تأسیس یک نیروی پلیس مخفی در ایران بوده است. دراین سازمان افرادی را برای شکنجه افراد انقلابی انتخاب کرده بودند که بعد از مدتی به علت بی‌رحمی و شکنجه زیاد بین زندانیان شهرت خاصی پیدا کردند.
بهمن نادری پور (تهرانی)
بهمن نادری پور معروف به تهرانی فرزند عباس در سال ۱۳۲۴ در تهران متولد گردید. وی در سال ۱۳۴۶ با مدرک دیپلم در سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) استخدام شد. مدتی در ادارات بایگانی و فیش مشغول به کار بود و سپس به بخش ۳۱۱ که وظیفه‌اش جمع‌آوری خبر در گروههای کمونیستی بود منتقل شد. وی در حین خدمت تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس ادامه داد. علاقه‌مندی وافر وی به کار، استعداد سرشار و سرسپردگی، از وی فردی مستعد ساخته بود که موجب شد پس از گذشت مدت کوتاهی، مسؤولیت بخش احزاب و گروههای کمونیستی به وی واگذار شود و به دنبال آن در سال ۱۳۴۸ رهبر عملیات شد. در اواخر سال ۱۳۴۹ عضو کمیته‌ای در اداره سوم شد که وظیفه آن شناسایی عوامل تظاهرات سراسری دانشگاهها بود. تهرانی در سال ۱۳۵۵ جهت گذراندن دوره‌های تخصصی عازم آمریکا و اسراییل شده و دوره‌های مختلف مربوطه را طی کرد.
او ازنظر رتبه در ساواک کارمند رده نهم بود. در سال ۱۳۵۶ به علت عدم سازگاری با ناصری و سجده‌ای (رئیس کمیته مشترک) به کمیته مستقر در اوین منتقل شد. او تا آخرین روزهای حکومت رژیم فاسد پهلوی امر بازجویی و شکنجه زنان و مردان مبارز زندانی را ادامه می‌داد و از هیچ تلاش و کوششی فروگذار نمی‌کرد و به‌شدت مورد اعتماد پرویز ثابتی بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی به زندگی مخفی روی آورد و در اوایل سال ۱۳۵۸ توسط نیروهای انقلاب دست‌گیر شد. تهرانی به دلیل ماهیت انقلاب اسلامی، سعی نمود با زیرکی خاصی صرفاً آن سری از فعالیتهایش را که در رابطه با گروههای غیرمذهبی بود بیان نماید و ازآنچه بر سر مبارزان مذهبی آورده بوده سخنی به میان نیاورده است درحالی‌که بنا به اظهارات بسیاری از زندانیان مذهبی وی به بازجویی و شکنجه مبارزان مذهبی هم مبادرت می‌ورزید. سرانجام او با محاکمه در دادگاه انقلاب اسلامی و اعتراف به اعمال ننگین و جنایت‌کارانه خود در تاریخ یک‌شنبه سوم تیرماه ۱۳۵۸ اعدام شد. منبع: پایگاه خبری صراط