قانون چکهای تضمین شده مصوب 1337

‌ماده 1 – به بانک ملی ایران اجازه داده می‌شود به تقاضای مشتریان چکهایی به نام چکهای تضمین شده که پرداخت وجه آنها از طرف بانک تعهد‌شده باشد در دسترس صاحبان حساب بگذارد.
‌

ماده 2 – صادرکننده و پشت‌نویسان حق ندارند پرداخت وجه چک تضمین شده را منع کنند یا تقاضای مسدود کردن آن را بنمایند.
‌

ماده 3 – فوت و حجر و ورشکستگی صادرکننده چک تضمین شده خللی به حقوق دارنده چک وارد نخواهد ساخت. طلبکاران صادرکننده نیز حق‌توقیف وجه این نوع چک را در صورتی که به نفع دیگری صادر یا پشت‌نویسی شده باشد نخواهند داشت.
‌

ماده 4 – سایر بانکها حق ندارند چکهایی به ترتیب مذکور در ماده یک به جریان بگذارند.
‌

ماده 5 – وزارتین دارایی و دادگستری مأمور اجرای این قانون می‌باشند.

‌قانون فوق که مشتمل بر پنج ماده است در جلسه یکشنبه بیست و دوم تیر ماه یک هزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
‌رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
‌قانون بالا در جلسه 1334.4.14 به تصویب مجلس سنا رسیده است