قانون اساسی آمریکا (قسمت دوم)

قانون اساسی آمریکا (قسمت دوم)

دنیای حقوق؛ در شماره گذشته از بخش یک‌تا سه اصل اول از قانون اساسی امریکا تقدیم شما مخاطبان شد، دراین شماره به ارائه بخش چهارتا بخش هفت از اصل یک می‌پردازیم.
بخش 4
[1] مجلس قانون‌گذاری هر ایالت، زمان، مکان و شیوه برگزاری انتخابات سنا و مجلس نمایندگان را مشخص خواهد کرد، ولی کنگره در ‎‎‎‎ هر زمان، از طریق وضع قانون می‌تواند مقررات مزبور را به‌جز در موارد مربوط به مکان انتخاب سناتورها، تنظیم نموده یا تغییر دهد.
[2] کنگره در هرسال حداقل یک‌بار تشکیل جلسه می‌دهد، جلسه مزبور در اولین دوشنبه ماه دسامبر است، مگر این‌که نمایندگان به‌موجب قانون روز دیگری را تعیین نمایند.
بخش 5
[1] هر یک از مجلسین بر انتخابات، گزارش آرای انتخابات و صلاحیت اعضای خود نظارت می‌نماید و جلسات [آنها] با حضور اکثریت نمایندگان رسمیت می‌یابد؛ اما در صورت به حدنصاب نرسیدن تعداد حضار، جلسه به‌روز دیگری موکول خواهد شد و مجلس مجاز خواهد بود که حضور اعضای غایب را به شیوه و با تنبیهاتی که خود تعیین می‌کند الزامی سازد.
[2] هر یک از مجلسین می‌تواند آیین‌نامه داخلی خود را تهیه و اعضای خود را به دلیل بی‌انضباطی مجازات و با اتفاق‌نظر دوسوم نمایندگان عضوی را اخراج نماید.
[3] هر مجلس مشروح مذاکرات خود را در نشریه‌ای تنظیم و هرازچندگاه آن را منتشر می‌کند و مذاکراتی را که محرمانه ماندن آنها ضروری باشد، از انتشار مستثنا می‌نماید؛ و آرای مثبت و منفی نمایندگان هر مجلس درزمینه مسائل مختلف باید با تمایل یک‌پنجم اعضای حاضر، در روزنامه درج گردد.
[4] هیچ‌یک از مجلسین در مدت تشکیل جلسات کنگره نباید تشکیل جلسه را بدون موافقت مجلس دیگر بیش از سه روزبه تعویق اندازد و یا به مکان دیگری غیر از محل تشکیل جلسات دو مجلس منتقل نماید.
بخش 6
[1] سناتورها و نمایندگان درازای خدمتشان حقوق و مزایایی را که قانون تعیین می‌کند و از محل خزانه‌داری ایالات‌متحده پرداخت می‌شود، دریافت می‌نمایند. آنان در هنگامی‌که در جلسه‌های مجلس مربوطه حضور دارند و در زمان رفت‌وآمد به مجلس، در کلیه موارد به‌جز خیانت، جنایت و اخلال در نظم عمومی از بازداشت مصون خواهند بود و برای هرگونه سخنرانی یا بحثی که در هر یک از مجلسین ایراد نمایند، در هیچ مکان دیگری نباید مؤاخذه شوند.
[2] هیچ سناتور یا نماینده‌ای طی دوره نمایندگی خود نباید به یک سمت دولتی در دستگاه حاکمه ایالات‌متحده که در زمان تصدی مقام سناتوری ایجاد، یا موجب افزایش حقوق و مزایای وی در طی دوره مزبور می‌گردد، منصوب شود و شخصی که در ایالات‌متحده دارای سمت دولتی باشد تا زمانی که تصدی سمت فوق را داشته باشد، نباید به عضویت هیچ‌یک از مجلسین درآید.
بخش 7
[1] کلیه لوایح برای تحصیل درآمد در مجلس نمایندگان تصویب می‌شود، ولی سنا می‌تواند همانند سایر لوایح در مورد آنها اصلاحاتی را پیشنهاد یا با اصلاحات موافقت نماید.
[2] هر لایحه‌ای که به تصویب مجلس نمایندگان و سنا برسد، قبل از اینکه به‌صورت قانون درآید به رئیس‌جمهور ایالات‌متحده تقدیم خواهد شد که آن را تأیید و امضا نماید؛ در صورت عدم‌تأیید [رئیس‌جمهور] آن را، با ذکر دلایل مخالفت به مجلسی که لایحه در آن تصویب‌شده است ارجاع و مجلس مزبور پس از درج موارد مخالفت در نشریه خود، در لایحه تجدیدنظر خواهد کرد. چنانچه بعد از تجدیدنظر فوق، لایحه‌ای با رأی دوسوم اعضای آن تصویب شود، همراه با موارد مخالفت به مجلس دیگر ارسال خواهد شد تا به روش مشابه آن را بررسی نماید و درصورتی‌که دوسوم اعضای مجلس مزبور نیز آن را تأیید نمایند به‌صورت قانون درخواهد آمد، وی در همه این موارد آرای هر دو مجلس به‌صورت «آری» و «نه» مشخص خواهد شد و اسامی موافقان و مخالفان لایحه در نشریه هر یک از مجلسین به ترتیب ثبت خواهد شد. اگر لایحه‌ای پس از ارائه به رئیس‌جمهوری ظرف مدت ده روز (بدون احتساب یکشنبه‌‌ها) توسط وی اعاده نگردد، لایحه امضاشده تلقی خواهد شد و به‌صورت قانون درخواهد آمد، مگر اینکه کنگره طی دوره فترت از ارجاع آن امتناع ورزد که دراین حالت، لایحه به‌صورت قانون درنخواهد آمد.
[3] هرگونه دستور، تصمیم یا رأی که نیاز به نظر موافق سنا و مجلس نمایندگان داشته باشد (به‌جز مسأله تعویق) باید به رئیس‌جمهور ایالات‌متحده ارائه و قبل از اجرا توسط وی تأیید شود و در صورت عدم موافقت وی لایحه را می‌توان بارأی دوسوم اعضای سنا و مجلس نمایندگان طبق قوانین و حدودی که در مورد لوایح تعیین‌شده است دوباره بررسی و تصویب کرد.