غذا و جای استراحت برای «کودکان کار و خیابان»
غذا و جای استراحت برای «کودکان کار و خیابان»
بهزیستی از راه‌اندازی «مراکز روزانه» برای «کودکان کار و خیابان» در تمام استانها خبر داد آمارهای رسمی می‌گوید: «بیش از سه میلیون و ۵۰۰ هزار کودک بین ۶ تا ۱۷ ساله از تحصیل بازمانده‌اند که یا اصلاً به مدرسه نرفته‌اند یا در طول سالهای تحصیلی به دلایل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند.»
دنیای حقوق: همچنین آمارهای غیردولتی مهر تأیید بر وجود بیش از ۴ میلیون نفر کودک بازمانده از تحصیل می‌زند. آمارهایی که حالا در روز جهانی منع کار کودکان دوباره پررنگ‌تر از قبل شده است و فعالان حوزه کودکان انگشت خود را به سمت سازمانهای حمایتی کودکان نشانه گرفته و از آنها پرسیده‌اند که برای منع کار اجباری و بازگشت کودکان به مدرسه چه کرده‌اند؟
در سوی دیگر البته گزارشهای سازمان بهزیستی کشور هم می‌گوید که مدرسه نرفتن کودکان و البته کار اجباری آنها موجب شده تا 45 درصد کودکان کار و خیابان در معرض بیماریهای عفونی نظیر ایدز و هپاتیت قرار بگیرند.
همچنین بیشتر کودکان کار از سوءتغذیه، کوتاهی قد، کمبود وزن، مشکلات روحی روانی، بیماریهای پوستی و غیره رنج می‌برند و برخی از این کودکان حتی روزانه یک وعده‌غذای گرم هم نمی‌خورند. علاوه بر آن آخرین آمار سازمان بهزیستی کشور می‌گوید که آنها سالانه حدود شش‌هزار کودک خیابانی را در کشور شناسایی می‌کنند.
کودکانی که خارج از چرخه تحصیل هستند. اعداد و ارقامی که حالا ذهن مسئولان سازمان بهزیستی را به توسعه مراکز روزانه کودکان کار و خیابان جلب کرده است تا بلکه بتوان در این مراکز به کودکان خارج از چرخه تحصیل، آموزش مهارتهای زندگی داد یا موجب شود دست‌کم این کودکان روزانه یک وعده‌غذای گرم بخورند. موضوعی که حبیب‌الله مسعودی فرید، معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور دراین‌باره می‌گوید: «ما در کشورمان کودکان کار راداریم که در کارگاههای زیرزمینی مشغول به کار هستند و در کنار آنها کودکان «کار و خیابان» راداریم که در خیابانها و جلو چشم همگان مشغول به کارند.
آنچه بر عهده مسئولان سازمان بهزیستی است ساماندهی کودکان کار و خیابان است. دو سال قبل طرح مراکز روزانه کودکان کار و خیابان را در چهار استان کشور پایلوت
کردیم.
بررسیها نشان داد که بسیاری از کودکانی که در خیابان بودند حتی برای گرفتن یک وعده‌غذا به این مراکز می‌آمدند و مددکاران ما در مراکز آموزش لازم را به آنها می‌دادند بر همین اساس در نظر داریم مراکز روزانه کودکان کار و خیابان را در تمام استانهای کشور راه‌اندازی
کنیم.»
او با تأکید بر اینکه در تهران فقط دو مرکز گذری کودکان کار و خیابان وجود دارد و قرار است امسال آن را به 17 مرکز برسانیم، تأکید می‌کند: کودکان کار و خیابان در مراکز روزانه گذری یک وعده‌غذای گرم دریافت می‌کنند و البته مشاوران و مددکاران اجتماعی هم‌روی مهارتهای زندگی و سوادآموزی کودکان برنامه‌ریزی می‌کنند.
فکر می‌کنیم آمدن یک‌ساعته کودکان کار و خیابان به این مراکز می‌تواند تأثیر بسیار زیادی بر رفتارهای اجتماعی آنها داشته باشد. ما سعی می‌کنیم زندگی کردن درست را در این مراکز به آنها آموزش دهیم و آنها را از خطرات احتمالی که در کمین‌شان است آگاه کنیم.»
فرید با اشاره به اینکه این طرح برای نخستین بار در خاورمیانه اجرایی می‌شود،
می‌گوید:
«یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایمان کودکان کار و خیابان است. البته در بررسی که سال گذشته انجام داده‌ایم به این نتیجه رسیدیم که کودکانی که در کارگاههای زیرزمینی فعالیت می‌کنند بیشتر درگیر اذیت و آزار می‌شوند و ما هم آماری از آنها نداریم و البته نتوانسته‌ایم برای این کودکان چاره‌اندیشی کنیم.»
وعده‌هایی که اجرایی نمی‌شود
وعده‌های وزیران و مسئولان از بازگشت کودکان کار به مدرسه گرفته تا وضعیت بهداشت و درمان حالا همه زیر ذره‌بین کارشناسان قرارگرفته است. وزیر آموزش‌وپرورش وعده داد تا کودکان خارج از چرخه تحصیل را شناسایی و شرایط تحصیل رایگان آنها را در مدارس فراهم کند.
در سوی دیگر وزیر بهداشت هم‌سال گذشته اعلام کرده بود که موضوع بهداشت و درمان رایگان کودکان کار و خیابان را در دستور کار خود قرار می‌دهد، اما آن‌طور که ولی‌الله نصر، مدیر‌کل آسیب اجتماعی سازمان بهزیستی می‌گوید این موضوع در حد یک حرف و وعده باقی ماند و تاکنون هیچ علائم اجرایی از سوی وزارت بهداشت و درمان مشاهد‌ه نشده
است.
موضوعی که البته فرشید یزدانی فعال حقوق کودک هم بر آن تأکید دارد: «متأسفانه مسئولان به‌طورجدی به موضوع کودکان توجهی ندارند. در قانون گفته‌شده که کار کودکان زیر 15 سال ممنوع است اما چه ارگانی بر این وضعیت نظارت می‌کند؟
فعالان حوزه کودکان وقتی از این موضوعات شکایت می‌کنند وزارت کار می‌گوید این موضوع به ما ربطی ندارد. بهزیستی و شهرداری هم می‌گویند ما قانونگذار
نیستیم.
همچنین کار کودکان 15 تا 18 سال باید متناسب با توانمندی کودک باشد به این موضوع هم وزارت بهداشت و وزارت کار توجهی ندارند. آموزش‌وپرورش می‌گوید ما کودکان خارج از چرخه تحصیل را به مدارس برمی‌گردانیم. کودکی که خانواده‌اش زیرخط فقر زندگی می‌کند چطور می‌تواند کودکش را به مدرسه بفرستد؟
به نظرم برخی وقتها طرحهایی از زبان مسئولان مطرح می‌شود که قدرت اجرایی آن را ندارند. موضوع کودکان برای مسئولان بی‌اهمیت شده و بیشتر جنبه دلسوزی دارد تا اینکه اجرایی شود.» منبع: روزنامه ایران