عوامل محدودکننده اصل مالکیت در فقه اسلامی
عوامل محدودکننده اصل مالکیت در فقه اسلامی
عوامل محدودکننده اصل مالکیت در فقه اسلامی
پدیدآور: حمیده کاربخش راوری
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: عبدالرضا محمدحسین زاده
دانشگاه: دانشگاه شهید باهنر کرمان
تاریخ دفاع: 1395
چکیده
در واقع عوامل محدودکننده اصل مالکیت در فقه اسلامی مسألهای است که در این نوشتار موردبحث قرارگرفته است. در فقه اسلامی اصل مالکیت خصوصی پذیرفتهشده است. لکن این مالکیت به علت پیچیدگی شرایط اقتصادی و زیستمحیطی و بسیاری از عناوین نوظهور در شرایط زندگی کنونی در مراحل مختلف و اشکال گوناگون محدود گردیده است. در این پژوهش سعی بر آن است که عوامل محدودکننده مالکیت و اسباب مربوطه آن در سه حیطه تحصیل مال، توسعه مال، تصرف مال موردبررسی قرار گیرد و در این راستا با روش توصیفی و تحلیلی نتایج زیر حاصلشده است. عوامل محدودکننده مالکیت در تحصیل مال به دو قسم تقسیم میشود که یکی اسباب مالکیت است که شامل حیازت، تحجیر، احیا، استخراج معادن، حفر چاه، وقف، نذر، هبه، کفاره و دیگری، شرایط قراردادها که عبارت است از بیع، اجاره، مزارعه، مضاربه، صلح، مساقات و همچنین در این مبحث شیوههای نامشروع کسب درآمد که از جمله ربا، سرقت، اختلاس، رشوه و مالکیت معنوی مورد بررسی قرارگرفته شده است و محدودیت شهرداری و حق ارتفاق و محدودیت ناشی از مجاورت املاک، از عوامل محدودکننده مالکیت در حوزه توسعه مال محسوب شده است؛ از عوامل محدودکننده مالکیت در حوزه تصرف مال میتوان به محدودیت مالکیت که مواردی ازجمله محرومیت از مالکیت و حقوق واجب مالی مانند خمس و زکات را در برگرفته و محدودیت تصرف که خود نیز شامل افلاس، رهن، مرض منتهی به مرگ میشود را میتوان برشمرد.
کلیدواژگان: فقه اسلامی، عوامل محدودکننده مالکیت، تحصیل مال، توسعه مال، تصرف مال
منبع: سایت ایران داک