عهدنامه خدا به بندگانش

عهدنامه خدا به بندگانش

قرآن عهدنامه مردم باخداست، چنانچه امام صادق(علیه‌السلام) درباره این عهدنامه و لزوم تلاوت بخشى آن در هرروز، چنین می‌فرماید: قرآن عهد خداوند نسبت به بندگان اوست. سزاوار است که یک انسان مسلمان در این عهدنامه الهى بنگرد و هرروز پنجاه آیه از آن را بخواند.

قرآن کریم عهدنامه‌ای است که خداوند در آن قوانین و سنت‌هایی را برای انسان ذکر کرده است و نسبت به آنها متعهد است و هرگز پیمان‌شکنی نکرده و خلف وعده نمی‌کند.

وفا از ریشه «وفی» و به معنای چیزی را به تمام و کمال رساندن است. حفظ و نگهداری پی‌درپی از چیزی را نیز، عهد گویند. درنتیجه، وفای به عهد بدین معناست که عهد بدون کم‌وکاست و مطابق وعده انجام شود. (المفردات فی غریب القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، ص 878، 591؛ قاموس قرآن، علی‌اکبر قرشی، ج8، ص230)

از حضرت  صادق(علیه‌السلام) روایت  است که فرمود: «الْقُرْءَانُ عَهْدُ اللهِ إلَی  خَلْقِهِ؛ ینْبَغِی  لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ ینْظُرَ فِی عَهْدِهِ، وَ أَنْ یقْرَأَ مِنْهُ فِی  کُلِّ یوْمٍ خَمْسِینَ ءَایهً  (اصول  کافی ، ج  2، ص  609 )؛ «قرآن  کریم  عهدنامه  و پیمان‌نامه‌ای  است  از خدا به‌سوی  بندگانش ؛ پس شایسته است  مسلمان  به این  عهدنامه  بنگرد و روزی پنجاه  آیه  از آن بخواند.»

قرآن  کریم  عهدنامه  و پیمان‌نامه‌ای  است  از خدا به‌سوی  بندگانش ؛ پس شایسته است  مسلمان  به این  عهدنامه  بنگرد و روزی پنجاه  آیه از آن بخواند

در این پیمان‌نامه خدای سبحان دستورات و مواردی را فرموده که در صورت انجام و یا عدم انجام دچار وعده‌ها و عهد خداوند می‌شویم.

در این عهدنامه احکام بندگی ذکرشده و از طرفی اخلاقیات ایجابی و یا سلبی بیان‌شده است. که خداوند در مورد هر یک عهدی با انسان بسته است که مثلاً « وبالوالدین احسانا » یا « ولا تجسسوا» یا «لا یغتب» و … . اگر انسان از این اوامر تخطی کند بنا بر عهد خداوند مستوجب عذاب خواهد شد و بالعکس اگر به این اوامر عامل باشد موجب رضایت خدا شده و پاداش الهی از آنِ او خواهد بود. این‌ها عهدهایی است که خداوند در قرآن برای انسان ذکر کرده است و نسبت به آنها هم وفادار است و هیچ خلف وعده ای نخواهد داشت. و بدین‌وسیله با انسان پیمان بسته است.

حال لازم است که انسان این عهدنامه را درست و دقیق بخواند تا از مفاد آن باخبر شود تا مسیر را اشتباه نرود. و ازاین‌رو است که به تلاوت قرآن کریم توصیه‌شده‌ایم.

روشن است که مرور بر مفاد یک عهدنامه، براى یادآورى از آن قرارداد و رعایت آن در عمل است. میثاق خدا با بندگان بر شناختن احکام الهى و عبرت گرفتن از حکایات قرآن و عمل به اوامر او و تدبر درآیات است.

امام صادق(علیه‌السلام) وقتى می‌خواست قرآن تلاوت کند قرآن را که به دست راست خویش می‌گرفت دعایى می‌خواند که به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال این قرارداد، اشاره دارد. مضمون آن دعا چنین است:

خداوندا! من عهد و کتاب تو را گشودم. خدایا! نگاهم را در این کتاب ، عبادت قرار بده و قرائتم را تفکر، و تفکرم را عبرت‌آموزی .

خدایا ! مرا از آنان قرار بده که از مواعظ تو در این کتاب ، پند می‌گیرند و از نافرمانی‌ات پرهیز می‌کنند. وقتى کتاب تو را می‌خوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر دیدگانم پرده میفکن و قرائت مرا خالى از تدبر مگردان، بلکه مرا چنان قرار بده که درآیات و احکامش ژرف بنگرم، دستورهاى دین تو را بگیرم و عمل کنم و نگاه مرا در این کتاب، غافلانه و قرائتم را بیهوده و بى ثمرمساز. منبع: تبیان

منابع نوشتار:

1- صفیر هدایت، آیت‌الله ضیاءآبادی

2- سایت حوزه