صلح و سازش بهترین شیوه برای رفع اختلافات حقوقی

صلح و سازش بهترین شیوه برای رفع اختلافات بین اشخاص حقیقی و حقوقی محسوب می‌شود.برای ترویج این فرهنگ در جامعه می‌توان از کمکهای نهادها و تشکیلات مردمی و نیز انجمنها و اتحادیه‌ها نیز کمک گرفت.
دکتر فرهاد پروین در گفت‌وگو با «حمایت» در خصوص صلح و سازش در دعاوی مدنی و حقوقی اظهار کرد: اصطلاح صلح و سازش در مقابل اختلاف و دعوا به کار می‌رود و در حقیقت، از طریق صلح و سازش، طرفین می‌خواهند با توافق یکدیگر، به اختلاف و دعوای خود خاتمه دهند.
وی با بیان اینکه صلح و سازش به معنای حل دعوی است و در مقابل ختم دعاوی به کار می‌رود، ادامه داد: اختلافات در صورتی حل می‌شود که طرفین با توافق یکدیگر به دعوای موجود خاتمه دهند. در حقیقت صلح و سازش به معنای حل دعوا با توافق طرفین ذی‌نفع در اختلاف حقوقی است که البته هدف و مقصودی آرمانی محسوب می‌شود. به این معنا که از طریق صلح و سازش، دعوا علاوه بر اینکه حل می‌شود، ختم نیز می‌شود.
این حقوقدان ادامه داد: این موضوع در حالی است که در رویه قضایی، دعاوی و پرونده‌های مربوط به آنها، حل نمی‌شود بلکه ختم می‌شود چراکه یکی از طرفین، ناراضی است.
وی تأکید کرد: بهترین شیوه برای رفع اختلافات و تنازعات بین اشخاص حقیقی و حقوقی، صلح و سازش است.
پروین با بیان اینکه در بسیاری از قراردادهای تجاری، شرط داوری وجود دارد، اضافه کرد: معمولاً در قراردادهای بین‌المللی تجاری این موضوع قید می‌شود که در صورت بروز اختلاف، طرفین بلافاصله به مراجع قضایی و داوری متوسل نشده و تلاش کنند اختلاف خود را از طریق توافق و صلح و سازش
حل کنند.
وی افزود: حتی در مواردی افراد با توسل به نهادهای میانجی‌گری تلاش می‌کنند در مورد اختلافات بین خود توافق کنند و اگر از این طریق موفق نشدند، به مراجع قضایی یا داوری متوسل شوند.
تلاش نهادهای میانجی‌گری برای ایجاد نقطه‌نظر مشترک میان افراد
به گفته این حقوقدان، نهادهای میانجی‌گری، داوری نمی‌کنند بلکه تلاش می‌کنند طرفین را به نقطه‌نظر مشترک برسانند که علاوه بر اینکه به نفع طرفین بوده، به نفع کشور نیز خواهد بود چراکه در این صورت، از بسیاری هزینه‌ها بخصوص هزینه‌های دادگستری و وکلا کاسته خواهد شد.
وی با بیان اینکه در خصوص صلح و سارش تا اندازه بسیاری مباحث فرهنگی، پایبندی به تعهدات و نیز مسائل اجتماعی مطرح است، اظهار کرد: این موضوع بدین معنا است که نهادها و اتحادیه‌های صنفی و نیز سازمانهای مردم‌نهاد می‌توانند نقش مؤثری در ترویج فرهنگ صلح و سازش در جامعه داشته باشند تا از تعداد مراجعات به دستگاه قضایی نیز
کاسته شود.
پروین ادامه داد: همچنین در اختلافات ایجادشده میان صنوف، پادرمیانی و میانجی‌گری بزرگان هر صنف می‌تواند نقش بسزایی در حل‌وفصل اینگونه مسائل داشته باشد.
ضرورت همکاری نهادهای مردمی در ترویج فرهنگ صلح و سازش
به گفته وی، در زمان تشکیل شوراهای حل اختلاف در کشور، فلسفه و هدف اولیه آن‌که البته امروز تا حدودی کمرنگ شده است، ایجاد صلح و سازش میان طرفین اختلاف بود و مقصود اصلی، ایجاد مراجع قضایی
جدید نبود.
این حقوقدان ادامه داد: در حقیقت‌، اهمیت بسیار زیادی که صلح و سازش درگذشته داشت، کمتر به نظر می‌رسد. البته همچنان اختلافات خاتمه می‌یابد اما حل نمی‌شود چراکه هر دو طرف، رضایت کامل را کسب نمی‌کنند و همواره یکی از آنها ناراضی خواهد بود.
وی با بیان اینکه به نظر می‌رسد صلح و سازش، باری اضافی بر دوش دستگاه قضایی است چراکه مراجع قضایی، وظایف بسیاری بر عهده‌دارند، عنوان کرد: لازم است در این خصوص از نهادهای مدنی، سازمانهای مردم‌نهاد، اتحادیه‌های و انجمنها درخواست کرد که وارد مباحث مربوط به صلح و سازش شوند همچنین ترویج کدخدامنشی و ریش‌سفیدی همانند گذشته در افزایش میزان صلح و سازش مفید و مؤثر خواهد بود و حداقل از شدت دعاوی می‌کاهد. پروین بیان کرد: نباید همواره از دستگاه قضایی کشور توقع داشت که به همه امور خرد و کلان قضایی در جامعه، توجه داشته و به آن رسیدگی کند و در مقابل باید از ظرفیت‌ نهادهای مردمی نیز برای رفع مشکلات موجود استفاده کرد.
وی خاطرنشان کرد: همانطور که در بسیاری از کشورها، نهادهای میانجی‌گری به ایجاد صلح و سازش در میان افراد مشغولند، در کشور ما نیز ایجاد این نهادها در کنار نهادهای داوری، می‌تواند در افزایش حل‌وفصل اختلافات از طریق توافق میان طرفین و کاهش مراجعات به دستگاه قضایی مؤثر واقع شود.   منیع:حمایت