روسپی‌گری و گریزناپذیری امر اجتماعی
روسپی‌گری و گریزناپذیری امر اجتماعی
روسپی‌گری و گریزناپذیری امر اجتماعی
عباس نعیمی جورشری
امر اجتماعی تابعی از امر سیاسی محسوب نمی‌شود اگرچه در کوتاه‌مدت به جبر آن تن دهد. امر اجتماعی دارای سپهری گسترده‌تر از سپهر سیاسی است اما از آنجا که مؤلفه نظامی‌گری در اختیار امر سیاسی قرار دارد، کوتاه آمدن امر اجتماعی رخ می‌دهد. هم‌چون خمیری که زیر ورز رفته باشد ریخت عوض می‌کند .اما ماهیتش تغییر نمی‌کند.
روسپی‌گری مصداقی از امر اجتماعی است. یکی از کهن‌ترین اشتغالها در جوامع بشری که نتیجه بالفعل تضاد طبقاتی است. دو عامل تاریخ و جغرافیا بر کم و کیف آن مؤثر بوده اما هرگز رخت بر نبسته است و نخواهد بست. هم‌چون عامل تضاد که در روح تولید و توزیع قرار دارد. نشست اخیر انجمن جامعه‌شناسی ایران به بحث درباره آخرین وضعیت روسپی‌گری در ایران اختصاص داشت. پژوهشها نشان داده که سن روسپی‌گری به 16 سال رسیده است. درصدی از این جمعیت شامل زنان متأهل هستند. از میان مشتریان 40 درصد مردان متاهل می‌باشند. این در حالی است که با تخریب «شهر نو» پس از انقلاب، روسپی‌گری هرگز به رسمیت شناخته نشد. همین مسأله سبب شده مطالعه آن توسط جامعه‌شناسان دشوار شود و آمارهای موجود، نسبی و گمانه‌زنی باشد. در برهه‌ای در مجلس شورای اسلامی صدور کارت سلامت برای روسپیان مطرح شد که به دلیل فوق‌الذکر مسکوت ماند. جامعه‌شناسان متفق‌القول هستند که سیاست‌گذاریهای گذشته که محصول نگاه انکاری و پلیسی است تاکنون توفیقی نداشته و در کنترل این آسیب‌اجتماعی شکست خورده است. وجود درصد بالای مردان متأهل، ادله مخالفان را (انکار روسپی‌گری به‌خاطر حفظ بنیان خانواده) با چالش جدی مواجه کرده است. نگاه جامعه نیز دچار یک تضاد ماهوی است. بدون این‌که پدیده انکار شود ترجیح داده می‌شود که درباره آن سخن گفته نشود. آن‌چه شنیده می‌شود پچ‌پچ است که با تجربیات غیردقیق و غلو شده همراه است. این مواجهه اجتماعی همواره با تقبیح روسپی‌گری همراه است. لکن این سؤال مطرح می‌شود که بنابراین روسپیها و مشتریان آنها چه کسانی هستند؟! این همان پارادوکس ارزشی حاکم بر جامعه ایران است که ناشی از گسستهای ساختاری می‌باشد. پارادوکسی که در کلان‌شهرها وضعیت مزمن یافته است. این‌گونه امر اجتماعی توسط امر سیاسی انکار می‌گردد. بدون مدیریت شدن به حال خود رها می‌گردد و ترجیح داده می‌شود درباره‌اش سخنی به میان نیاید. اکنون اما روسپیهای شهر نو با آن تصاویر رقت‌انگیز و اندوه‌بار، رنگ و رخسار نو به‌هم زده‌اند و زیر پوششهای روغنی جلوه‌ای دیگر یافته‌اند. فروپاشی اجتماعی محصول مستقیم این شرایط است. فروپاشی اجتماعی که آرام و بی‌صدا رخ می‌دهد! جامعه‌شناسی همواره به نهاد قدرت هشدار داده است که امر اجتماعی خودش را نهایتاً به زندگی تحمیل می‌کند لذا باید آن را به رسمیت شناخت، مطالعه نمود و کنترل کرد.
منبع: وب سایت تخصصی جامعه شناسی جنایی