رای شماره 592 مورخ 2/9/1395 هیات عمومی دیوان عدالت اداری
رای شماره 592 مورخ 2/9/1395 هیات عمومی دیوان عدالت اداری
رای شماره 592 مورخ 2/9/1395 هیات عمومی دیوان عدالت اداری
مصوبه شورای شهر شیراز که شهرداری را مکلف به اخذ عوارض حذف پارکینگ و همچنین ایجاد حساب جداگانهای جهت عوارض حذف پارکینگ کرده توسط دیوان عدالت مغایر قانون اعلام شد
مصوبه شورای شهر شیراز که شهرداری را مکلف به اخذ عوارض حذف پارکینگ و همچنین ایجاد حساب جداگانهای جهت عوارض حذف پارکینگ کرده توسط دیوان مغایر قانون اعلام شد.
رأی شماره 592 مورخ 2/9/1395 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
رأی شماره 592 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع: ابطال بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 و مصوبه شماره 28533/ش الف س – 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز
تاریخ دادنامه: 2/9/1395 شماره دادنامه: 592 کلاسه پرونده: 95/1075
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: سازمان بازرسی کل کشور
موضوع شکایت و خواسته: الف: ابطال بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز که طی نامه شماره 14731/ش الف د – 5/10/1384 ابلاغ شده است
ب: ابطال مصوبه شماره 28533/ش الف س – 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س- 17/8/1391 ابلاغ شده است.
گردشکار: سازمان بازرسی کل کشور بهموجب شکایتنامه شماره 214555 – 12/11/1393 اعلام کرده است که:
رئیس محترم دیوان عدالت اداری
سلامعلیکم:
احتراماً، به پیوست تصویری از گزارش اداره کل بازرسی استان فارس و مستندات مرتبط با آن راجع به مغایرت مصوبات شورای اسلامی شهر شیراز که در کمیسیون تطبیق مصوبات دستگاههای اداری با قانون این سازمان مورد بررسی و تأیید قرارگرفته است، ارسال میگردد.
الف) شورای اسلامی شهر شیراز طی مصوبه شماره 30084/ش الف س – 17/8/1391 [مصوبه شماره 28533/ش الف س- 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س – 17/8/1391 ابلاغ شده است] شهرداری را مکلف به اخذ عوارض حذف پارکینگ و همچنین ایجاد حساب جداگانهای جهت عوارض حذف پارکینگ در هر یک از مناطق شهرداری کرده است.
مصوبه یاد شده مغایر با تبصره (5) ماده (100) قانون شهرداری است که مقرر میدارد «در مورد عدم احداث پارکینگ و یا غیرقابل استفاده بودن آن و عدم امکان اصلاح آن کمیسیون میتواند با توجه به موقعیت محلی و نوع استفاده از فضای پارکینگ، رأی به اخذ جریمهای که حداقل یک برابر و حداکثر دو برابر ارزش معاملاتی ساختمان برای هر مترمربع فضای از بین رفته پارکینگ باشد، صادر کند (مساحت هر پارکینگ با احتساب گردش 25 مترمربع میباشد) شهرداری مکلف به اخذ جریمه تعیین شده و صدور برگ پایان ساختمان میباشد». همچنین هیأت عمومی دیوان عدالت اداری حسب دادنامه شماره 770 – 3/11/1391 در مورد مشابه، مصوبه شورای اسلامی شهر بوشهر مبنی بر اخذ عوارض به لحاظ کسری پارکینگ و یا عدم تأمین آن را ابطال کرده است.
ب) شورای اسلامی شهر شیراز مجوز اخذ بهای خدمات از بانکها، صندوقهای قرضالحسنه و سایر مؤسسات مالی اعتباری و دفاتر بیمهها را بهموجب مصوبه شماره 14731/ش الف د – 5/10/1384 (توسط شهرداری) صادر کرده است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری بهموجب دادنامه شماره 724 – 759 – 11/10/1391 مصوبات تعدادی از شوراهای اسلامی شهرهای کشور در وضع عوارض کسب و پیشه برای فعالیت بانکها از جمله مصوبه مذکور را ابطال کرده است لیکن شورای اسلامی شهر شیراز حسب نامه شماره 926361/الف س م – 10/2/1392 اعلام کرده است «… دیوان عدالت اداری صرفاً با استناد به اینکه فعالیت بانکها غیرمحلی میباشد اقدام به ابطال مصوبه شماره 14731 – 5/10/1384 شورای اسلامی در خصوص بانکها نموده ولیکن مصوبه مذکور در خصوص دفاتر بیمه به قوت خود باقی و قابلیت اجرا توسط شهرداری دارد و دیوان در خصوص دفاتر هیچگونه تصمیمی اتخاذ ننموده است …» درحالیکه ماده (50) قانون مالیات بر ارزشافزوده (مصوب 17/2/1387) بیان نموده است: «برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و همچنین ارائه خدمات که در این قانون، سود سهام شرکتها، سود اوراق مشارکت، سود سرمایهگذاری و سایر عملیات مالی اشخاص نزد بانکها و مؤسسات اعتباری غیربانکی مجاز، توسط شوراهای اسلامی و سایر مراجع ممنوع میباشد».
لذا مصوبات شماره 30084/ش الف س – 4/8/1391 و 14731/ش الف د – 5/10/1384 [28533/ش الف س – 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س – 17/8/1391 ابلاغ شده است و مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز که طی نامه شماره 14731/ش الف د- 5/10/1384 ابلاغ شده است] (در خصوص اخذ بهای خدمات از دفاتر بیمه) شورای اسلامی شهر شیراز خارج از حدود و اختیارات شورای مذکور است.
بنا بهمراتب و با عنایت به تبصره (2) ماده (2) قانون تشکیل این سازمان، خواهشمند است دستور فرمایید موضوع در هیأت عمومی آن دیوان مطرح و بهطور فوقالعاده و خارج از نوبت مورد رسیدگی قرار گیرد. موجب امتنان است که از تصمیم متخذه این سازمان را مطلع فرمایند.»
متن مصوبات مورد اعتراض به قرار زیر است:
بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز:
4- بهای خدمات از دفاتر بیمه
1-4- سرپرستی ماهیانه 000/000/3 ریال
2-4- نمایندگی بیمه ماهیانه 000/100 ریال
تبصره 1: این مصوبه از تاریخ ابلاغ لازمالاجرا میباشد.
تبصره 2: سالیانه 15% به مبالغ مزبور اضافه خواهد شد. – رئیس شورای اسلامی شهر شیراز»
مصوبه شماره 28533/ش الف س- 4/8/1391 شورای اسلامی شهر:
«برادر گرامی جناب آقای جواد زرین کلاه فرماندار محترم شهرستان شیراز
با سلام: احتراماً، نامه شماره 1/91468659- 20/4/1391 شهرداری مثبوت به شماره 28533- 21/4/1391 دبیرخانه شورا در خصوص بررسی لایحه تأمین پارکینگ واحدهای تجاری، بالکن تجاری، انباری تجاری ارسالی از کمیسیون معماری شهرسازی شورا، در دویست و شصت و هفتمین جلسه علنی مورخ 30/7/1391 شورای اسلامی شهر شیراز مطرح و مستند به وظایف مندرج در ماده 76 (71 سابق) اصلاحی قانون شوراها با لایحه پیشنهادی در خصوص تأمین پارکینگ واحدهای تجاری، بالکن تجاری، انباری تجاری برای تجاریهای محوری جدیدالاحداث واقع در بر معابر و مجتمعهای تجاری به شرح جدول و نقشه پیوست و تباصر ذیل موافقت گردید:
تبصره 1: در خصوص تجاریهای محوری شهرداری مکلف به اخذ عوارض حذف پارکینگ و هزینه این مبلغ صرفاً جهت احداث پارکینگ مکانیزه در شعاع 500 متری میباشد.
تبصره 2: مقرر گردید در هر یک از مناطق شهرداری حساب جداگانهای جهت عوارض حذف پارکینگ ایجاد و صرفاً در اجرای این مصوبه هزینه گردد.
تبصره 3: در نحوه محاسبه برای بیش از یک واحد، میزان پارکینگ مورد نیاز به نسبت متراژ مازاد محاسبه گردد.
تبصره 4: در خصوص تجاریهای محلهای (زیر 30 متر) و در معابر 16 متر و پایینتر میباید طبق حوزه 3 پارکینگ شهری و بر اساس نقشه ممهور پیوست اقدام گردد.
تبصره 5: اجرای مصوبه مذکور مستلزم رعایت مندرجات کامل مصوبه شماره 25953 – 30/11/1390 میباشد. خواهشمند است مستند به مواد 83 و 93 اصلاحی قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی مصوب 1/3/1375 مصوبه مذکور را بررسی و نتیجه را به این شورا اعلام نمایید. – رئیس شورای اسلامی شهر شیراز»
در پاسخ به شکایت مذکور، رئیس شورای اسلامی شهر شیراز بهموجب لایحه شماره 3220/94/ص – 24/6/1394 توضیح داده است که:
«ریاست محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
با سلام:
احتراماً پیرو نامه شماره 1431/94/ص – 27/3/1394 در خصوص پرونده شماره 930998900000218 کلاسه 93/1075 موضوع درخواست ابطال بند 3 مصوبه شماره 14731 – 5/10/1384 و مصوبه 28533 – 21/4/1394 [ابطال بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز که طی نامه شماره 14731/ش الف د – 5/10/1384 ابلاغ شده است و مصوبه شماره 28533/ش الف س – 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س – 17/8/1391 ابلاغ شده است] ضمن تأکید بر مطالب نامه فوقالذکر متعاقباً مراتب ذیل در تکمیل و جهت امعاننظر قضات معزز دیوان حضورتان معروض میگردد.
الف- همانگونه که در بخش اول نامه فوقالاشاره عنوان شده است احداث پارکینگ در مواقعی، اصولاً ممکن و مقدور نمیباشد از جمله: 1- ساختمان در بر خیابانهای شریانی درجهیک باشد و دسترسی به محل پارکینگ وجود نداشته باشد. 2- در صورت استقرار ساختمان به فاصله کمتر از 100 متر از تقاطع خطرناک 3- در ورودی ساختمان درختان کهنسال باشد که شهرداری اجازه قطع آنها را نداده باشد 4- ساختمان در بر معبر قرار گرفته باشد که به علت شیب زیاد احداث پارکینگ از نظر مهندسی امکانپذیر نباشد. 5- ساختمان بر کوچههایی قرار گرفته باشد که به علت عرض کم امکان عبور اتومبیل نداشته باشد (مانند بافتهای تاریخی)
در طرحهای تفصیلی نیز اینگونه موارد استثنا گردیدهاند در این موارد شهرداری با اخذ عوارض حذف پارکینگ نسبت به احداث پارکینگهای عمومی اقدام مینماید تا شهروندان و اهالی بتوانند از آنها استفاده نمایند.
ب- برخلاف نظر سازمان بازرسی که مصوبه 28533 – 21/4/1391 [28533/ش الف س – 4/8/1391] شورای اسلامی را بر خلاف تبصره 5 ماده صد عنوان کرده است این مصوبه هیچگونه مغایرتی با تبصره مذکور ندارد زیرا تبصره 5 ماده صد مقرر کرده است «در مورد عدم احداث پارکینگ و یا غیرقابل استفاده بودن آن و عدم امکان اصلاح آن کمیسیون میتواند با توجه به موقعیت محل و نوع استفاده از فضای پارکینگ رأی به اخذ جریمهای که حداقل یک برابر حداکثر و برابر ارزش معاملاتی ساختمانی برای هر مترمربع فضای از بین رفته پارکینگ باشد صادر نماید.» لذا در مستند قانونی مذکور نیز قانونگذار در شرایطی خاص حذف پارکینگ را پذیرفته است و جریمهای نیز برای آن در نظر گرفته است.
ج- هرچند فرض این تبصره مواردی را در نظر داشته است که پس از احداث ساختمان تأمین پارکینگ میسور و ممکن نمیباشد اما مواردی نیز وجود دارد که قبل از احداث ساختمان یعنی در زمان صدور پروانه ساختمانی، عدم امکان احداث پارکینگ مشخص و معلوم است و الزام به تأمین آن «تکلیف مالایطاق» میباشد که مصداق و جاری مجرای مصوبه شورای اسلامی شهر همین موارد میباشد و این امر مغایرتی با قانون ندارد در غیر این صورت در موارد عدم امکان تأمین پارکینگ راه دیگری جز مخالفت با احداث بنا، در املاک اشخاص و عدم صدور پروانه ساختمانی برای مالکین وجود ندارد که این امر نیز بر خلاف اصل مالکیت و حقوق محترمه مالک در امکان احداث بنا در ملک خود میباشد و در واقع مصوبه اخذ عوارض کسری پارکینگ در راستای حفظ حرمت مالکیت اشخاص و اعمال مالکیت ایشان میباشد و مغایرتی با قانون ندارد (الضرورات تبیح المحظورات)
متذکر میشود اعمال مصوبه عوارض تأمین کسری پارکینگ قاعدهای کلی و عام نبوده و اجرای آن تنها در مواردی استثنایی که تأمین پارکینگ مقدور نیست، خواهد بود.
د- در خصوص مصوبه 14731- 5/10/1384 [14731/ش الف د- 5/10/1384] شورای اسلامی شهر نیز به استحضار میرساند این مصوبه دارای بندهای متعددی است که هیأت عمومی دیوان عدالت اداری صرفاً بند مربوط به بانکها را ابطال کرده است و سایر بندهای آن از جمله بند مصوبه مربوط به دفاتر بیمه به قوت خود باقی است و اصولاً با عنایت به اینکه دفاتر بیمه در استانها به صورت جداگانه و محلی اشتغال دارند فعالیت آنها صرفاً از جهت قوانین و مقررات تابع بیمههای مرکزی هستند لیکن فعالیت آنها مستقل از هم و در محدوده استان یا شهر مربوطه است.
لذا شورای اسلامی شهر به استناد ماده 174 قانون برنامه پنجم توسعه در جهت اخذ بهای خدمات و تأمین هزینههای خدمات عمومی و شهری و تعیین سهم شهروندان (حقیقی و حقوقی) اقدام به تصویب مصوبه مذکور کرده است و جهاتی که موجب ابطال عوارض مربوط به بانکها شده است در مورد عوارض دفاتر بیمه صادق و جاری نمیباشد.
علیای حال با عنایت به موارد فوق و همچنین نامه شماره 1431/94/ص- 27/3/1394 تقاضای رد شکایت شاکی و ابرام مصوبات مذکور را دارد.»
متن نامه شماره 1431/94/ص- 27/3/1394 رئیس شورای اسلامی شهر شیراز نیز به قرار زیر است:
«ریاست محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
با سلام: عطف به پرونده شماره 930998900000218 موضوع گزارش سازمان بازرسی کل کشور مبنی بر درخواست ابطال بند 3 مصوبه شماره 14731- 5/10/1384 و مصوبه 28533- 21/4/1391 [ابطال بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز که طی نامه شماره 14731/ش الف د- 5/10/1384 ابلاغ شده است و مصوبه شماره 28533/ش الف س- 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س- 17/8/1391 ابلاغ شده است] مراتب ذیل در تبیین اقدامات شورای اسلامی شهر شیراز حضور قضات محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری معروض میگردد:
1- در بند اول گزارش مطروحه، به مصوبه شماره 30084- 17/8/1391 موضوع اخذ عوارض حذف پارکینگ ایراد گردیده که مصوبه فوق مغایر تبصره (5) ماده 100 قانون شهرداری میباشد که در این خصوص به استحضار میرساند:
اولاً: شماره 30084- 17/8/1391 [30084/ش الف س- 17/8/1391] مربوط به ابلاغ مصوبه میباشد و شماره مصوبه مورد نظر شماره 28533 – 21/4/ 1391 [28533/ش الف س- 4/8/1391] است که از موارد ایراد به دادخواست شاکی خواهد بود.
ثانیاً: برخلاف ادعای مطروحه موضوع مصوبه فوق، عوارض حذف پارکینگ نبوده بلکه عوارض تأمین و ایجاد پارکینگ واحدهای تجاری، بالکن تجاری، انباری تجاری جهت واحدهای تجاری محوری جدیدالاحداث واقع در بر معابر و مجتمعهای تجاری بوده که شورای اسلامی شهر به استناد بند 16 ماده 76 اصلاحی قانون شوراها و تبصره 1 ماده 50 قانون مالیات بر ارزشافزوده مبادرت به تصویب آن نموده و پس از اینکه برابر مواد 83 و 90 اصلاحی قانون شوراها مراحل قانونی خود را طی نموده و مورد اعتراض واقع نگردیده لازمالاجرا شده است.
لذا با ملاحظه مصوبه مذکور اذعان میفرمایند موضوع آن اخذ عوارض در جهت تأمین پارکینگ واحدهای تجاری، بالکن تجاری، انباری تجاری بوده و موضوع آن منصرف از تبصره 5 ماده 100 قانون شهرداری که در خصوص اخذ جریمه بابت عدم احداث پارکینگ و یا غیرقابل استفاده بوده آن و عدم امکان اصلاح آن میباشد.
ثالثاً: برابر دادنامه شماره 587- 25/11/1383 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که اشعار دارد «جرایم مندرج در تبصرههای ماده 100 قانون شهرداری در واقع و نفسالامر به منزله مجازات تخلفات ساختمان موردنظر مقنن بوده و انواع مختلف عوارض قانونی در حقیقت از نوع حقوق دیوانی ناشی از اعمال مجاز محسوب میشود» لذا صرفنظر از منصرف بودن موضوع مصوبه فوق از تبصره 5 ماده صد قانون شهرداری با لحاظ دادنامه مذکور و اینکه جریمه با عوارض دو مقوله مجزا از یکدیگر بوده مستفاد از دادنامه فوق عوارض مزبور موجه میباشد.
رابعاً: طبق ضوابط شهرسازی و نقشههای معماری تمامی ساختمانها موظف به تأمین پارکینگ میباشند، مگر به شرایط و وضعیت خاص ساختمان که تأمین پارکینگ بر اساس میزان مورد نیاز امکانپذیر نباشد در این صورت عوارض کسری پارکینگ طبق مصوبه شورا اخذ میگردد.
2- در خصوص درخواست ابطال بند سوم [چهارم] مصوبه شماره 14731/ش الف د- 5/10/1384 موضوع مطالبه بهای خدمات از دفاتر بیمه نیز اشعار میگردد دادنامه شماره 724 الی 759- 11/10/1391 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری صرفاً در راستای شکایت تعدادی از بانکهای کشور صادر شده که این امر عمدتاً به دلیل اینکه حوزه فعالیت بانکها، غیرمحلی و کشوری محسوب گردیده مصوبات شوراهای اسلامی برخی شهرها در این خصوص ابطال شده است که این استدلال با بند دوم مصوبه معترضعنه که در خصوص اخذ بهای خدمات از دفاتر بیمه میباشد بنا به جهات ذیل قابل انطباق نبوده و مطالبه بهای خدمات از شرکتها و دفاتر بیمه در راستای اصل عدالت و اجرای قانون است.
الف: با عنایت به اینکه آرای قضایی صادر شده صرفاً در خصوص موارد مطروحه در آرای فوق موضوعیت داشته و راجع به موارد غیرمطروحه که موضوع حکم قرار نگرفته قابل تسری نمیباشد، مستفاد از ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری که اشعار میدارد «هیأت عمومی در اجرای بند (1) ماده (12) این قانون میتواند تمام یا قسمتی از مصوبه را ابطال نماید» لذا اثر آرای صادره صرفاً در خصوص اصحاب دعوی بوده و به سایر اشخاص تسری ندارد که بنا بهمراتب فوق اثر ابطال صرفاً راجع به بانکها و مؤسسات مالی اعتباری بوده است و بر شرکتها و دفاتر بیمه مترتب نیست.
ب: صرفنظر از اینکه موضوع ابطال مصوبات شهرهای مشعر در دادنامه هیأت عمومی دیوان عدالت اداری عوارض کسب و پیشه جهت فعالیتهای بانکها بوده درحالیکه موضوع مصوبه معترضعنه بهای خدمات است که به لحاظ موضوعی با یکدیگر مطابقت ندارد، زیرا که منطوق دادنامه صادر شده از عدم جواز شورای اسلامی شهرها جهت وضع عوارض بر درآمد بانکها صرفاً به دلیل انتقال و تمرکز درآمد آنها در مرکز (تهران) بوده و به این دلیل حوزه فعالیت بانکها غیرمحلی و کشوری محسوب شده و برابر آن مصوبات موضوع دادنامه هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ابطال شده است. لیکن در مانحن فیه به دلیل اینکه شهرداریها بهطور مستقیم و غیرمستقیم در حال ارائه خدمات به کلیه اشخاص (حقیقی و حقوقی) از طریق تأمین پارکینگ، خدمات اتوبوسرانی، جمعآوری زباله جلوگیری از آلایندگی هوا با ایجاد فضای سبز، رفع ترافیک شهری و غیره بوده و مسلماً ارائه خدمات موصوف مستلزم تأمین هزینههای کلان است شورای اسلامی شهر بهموجب مصوبه فوق اجازه وصول بهای خدمات را به شهرداری شیراز صادر کرده است. نکته مهم اینکه مبنای محاسبه وصول بهای خدمات فوق درآمد کل شرکتها و دفاتر بیمه نمیباشد بهعبارتدیگر مأخذ مطالبه بهای خدمات از شرکتها و دفاتر بیمه بر مبنای درآمد واقعی آنها نبوده که با توجه به استدلال مشعر در دادنامه هیأت عمومی (انتقال و تمرکز درآمد بانکها در مرکز) بتوان آنها را نیز مشمول عدم پرداخت بهای خدمات دانست.
3- در خصوص ادعای مطروحه دیگر شاکی مبنی بر اینکه وفق ماده 52 قانون مالیات بر ارزشافزوده شورای اسلامی شهر صلاحیت تصویب عوارض را ندارد، همانگونه که به استحضار رسید موضوع مصوبه شورای اسلامی شهر شیراز بهای خدمات بوده و مأخذ و مستند قانونی آن ماده مذکور نمیباشد.
همچنین با توجه به مفهوم مخالف تبصره 1 ماده 50 قانون مالیات بر ارزشافزوده برای مواردی که تکلیف عوارض آنها در قانون مذکور تعیین نگردیده مراجع ذیصلاح مثل شوراها بر اساس اختیارات مندرج در بند 16 و 26 ماده 71 اسامی قانون شوراها میتوانند وضع عوارض و بهای خدمات نمایند.
4- هیأت عمومی دیوان عدالت طی دادنامه شماره 219- 29/4/1391 وضع بهای خدمات توسط شوراها و اخذ آن از سوی شهرداری را دارای وجاهت دانسته است. لذا با عنایت بهمراتب فوق از محضر قضات محترم هیأت عمومی دیوان عدالت اداری تقاضای ابرام مصوبات مورد اعتراض مبنی بر وضع بهای خدمات جهت شرکتها و دفاتر بیمه و عوارض کسری پارکینگ و رد دعوای شاکی را دارد.» هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 2/9/1395 با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آرا به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است.
رأی هیأت عمومی
الف- نظر به اینکه قانونگذار به شرح تبصره 5 ماده 100 قانون شهرداری در خصوص عدم رعایت پارکینگ و یا کسری آن تعیین تکلیف کرده است و متخلف بر اساس رأی کمیسیونهای مقرر در آن ماده به پرداخت جریمه محکوم میشود و دریافت عوارض در این خصوص علاوه بر جریمه تعیینی برخلاف حکم قانون و مراد مقنن است، بنابراین مصوبه شماره 28533/ش الف س- 4/8/1391 شورای اسلامی شهر شیراز که طی شماره 30084/ش الف س- 17/8/1391 جهت اجرا ابلاغ شده است، خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات مرجع تصویب میباشد و به استناد بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال میشود.
ب- بهموجب ماده 50 قانون مالیات بر ارزشافزوده مصوب سال 1387 مقرر شده است که «برقراری هرگونه عوارض و سایر وجوه برای انواع کالاهای وارداتی و تولیدی و همچنین ارائه خدمات که در این قانون تکلیف مالیات و عوارض آنها معین شده است، همچنین برقراری عوارض بر درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات، سود سهام شرکتها، سود اوراق مشارکت، سود سپردهگذاری و سایر عملیات مالی اشخاص نزد بانکها و مؤسسات اعتباری غیربانکی مجاز، توسط شوراهای اسلامی و سایر مراجع ممنوع میباشد.» مطابق تبصره 1 ماده 50 قانون یاد شده نیز شوراهای اسلامی شهر و بخش، جهت وضع هر یک از عوارض محلی جدید که تکلیف آنها در این قانون مشخص نشده باشد، موظفاند موارد را حداکثر تا پانزدهم بهمنماه هر سال برای اجرا در سال بعد، تصویب و اعلام عمومی نمایند و بر اساس ماده 38 قانون فوقالذکر، نرخ عوارض شهرداریها و دهیاریها در رابطه با کالا و خدمات مشمول قانون تعیین شد. نظر به اینکه شوراهای اسلامی شهر بهموجب مقررات یادشده برای تصویب عوارض محلی صلاحیت دارند و از وضع عوارض بر درآمدهای مأخذ محاسبه مالیات و ارائه خدمات ممنوع میباشند، بنابراین بند 4 مصوبه مورخ 1/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز که طی نامه شماره 14731/ش الف د – 5/10/1384 به شهرداری شیراز ابلاغ شده است از زمان لازمالاجرا شدن قانون فوقالذکر، خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات میباشد و به استناد بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال میشود.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری- محمدکاظم بهرامی
به نقل از روزنامه رسمی شماره 20914 مورخ 6/10/1395