جرمی به نام محاربه

جرمی به نام محاربه

امنیت خواسته عمومی‌ هر جامعه‌ای است و هر حکومتی برای ایجاد امنیت در جامعه با هر طرز تفکری که داشته باشد تلاش می‌کند و با مجرمان امنیتی به‌طورجدی برخورد می‌کند. یکی از جرایم علیه امنیت کشورها محاربه و افساد فی‌الارض است.

محاربه و افساد فی‌الارض جزو جرایم و گناهانی است که دارای مجازات خاص و معین شرعی بوده و از این جهت، در حوزه حدود (مجازاتهایی که کمیت و کیفیت آنها در شرع مشخص‌شده است) جای می‌گیرد.

قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 درباره جرم انگاری افساد فی‌الارض در ماده 286 چنین آورده است:

هرکس به طور گسترده، مرتکب جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد، جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور، نشر اکاذیب، اخلال در نظام اقتصادی کشور، احراق و تخریب، پخش مواد سمی و میکروبی و خطرناک یا دایر کردن مراکز فساد و فحشا یا معاونت در آنها گردد به گونه‌ای که موجب اخلال شدید در نظم عمومی کشور، ناامنی یا ورود خسارت عمده به تمامیت جسمانی افراد یا اموال عمومی و خصوصی، یا سبب اشاعه فساد یا فحشا در حد وسیع گردد مفسد فی‌الارض محسوب و به اعدام محکوم می‌شود.

در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 درباره جرم انگاری و مجازات محاربه در ماده 279 به بعد چنین آورده است:

محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به‌نحوی‌که موجب ناامنی در محیط گردد. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی‌شود.

فرد یا گروهی که برای دفاع و مقابله با محاربان، دست به اسلحه ببرد محارب نیست.

راهزنان، سارقان و قاچاقچیانی که دست به سلاح ببرند و موجب سلب امنیت مردم و راهها شوند محاربند.

حد محاربه یکی از چهار مجازاتش اعدام است.

قانون مجازات اسلامی در ابواب زیر به افساد فی‌الارض اشاره می‌کند:

1- قانون مبارزه با موادمخدر 2 – قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاه‌برداری 3 – قانون اخلال گران اقتصادی 4- قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح 5 – قانون مجازات عبور دهندگان از مرزها 6 -قانون تشدید مجازات جاعلان اسکناس 7- قانون تشدید مجازات محتکران و گران‌فروشان 8- قانون مجازات فعالیت کنندگان در امور سمعی بصری 9- قانون مبارزه با قاچاق انسان منبع: میزان