جایگاه «تعویق صدور حکم» در حقوق ایران با رویکردی تطبیقی به قوانین فرانسه، انگلستان و آلمان

جایگاه «تعویق صدور حکم» در حقوق ایران با رویکردی تطبیقی به قوانین فرانسه، انگلستان و آلمان

نویسندگان: مهرداد رایجیان اصلی، ولی‌اله صادقی
چکیده
یکی از جلوه‌های سیاست جنایی مشارکتی و دخالت دادن نهادهای اجتماعی در کنترل جرم، ضمانت ‌اجراهای اجتما‌ع‌محور هستند و از جمله آنها نهاد تعویق صدور حکم است. در این نهاد، دادگاه اختیار دارد تا درصورت احراز مجرمیت مرتکب، در راستای اصل شخصی‌کردن مجازات، محکومیت را برای مدتی معین به تأخیر بیندازد. سرانجام این قرار، به اقناع دادگاه بر موفقیت یا عدم موفقیت مرتکب پس از ارزیابی میزان تبعیت از الزامات قانونی بستگی دارد که حسب مورد می‌تواند معافیت از مجازات و یا حکم آن باشد. با بررسی مقررات این نهاد در ایران و مقایسه آن با قوانین کشورهای دیگر، شباهتها و  تفاوتهایی مشاهده می‌شود که این مقاله به مطالعه تطبیقی آن با قوانین فرانسه، انگلستان و آلمان می‌پردازد. روح حاکم بر تمام این مقررات، توجه توأم به دو کارکرد اصلاح و بازسازگاری بزهکار و جبران خسارت بزه‌دیده در جرایم کم اهمیت است که می‌تواند آثار مثبتی به‌همراه داشته باشد. در وضعیت کنونی این نهاد در ایران، ابهاماتی از جهت ماهوی و شکلی و نیز لزوم ایجاد بسترهای اجرایی و امکانات مالی‌‌- ‌آموزشی به‌نظر می‌آیند  که رفع آ‌نها به منظور اجتناب از رویه‌های قضایی متهافت ضروری است.
کلیدواژگان: کیفرهای اجتماع‌محور؛ تعویق صدور حکم؛ دوره تعویق؛ قانون مجازات اسلامی؛ ایران
پژوهشهای حقوق تطبیقی؛ دوره 19، شماره 3، پائیز 1394