بعضی از مفاسد حسد (قسمت 2 و پایانی)

به قلم جواد محدثی

برگرفته از چهل حدیث امام خمینی

حسود، هم در دنیا معذب و مبتلاست، هم در قبر در فشار و ظلمت است، هم در آخرت گرفتار و بیچاره است. این ها مفاسد خود حسد است اگر از آن خلق فاسد یا اعمال فاسد دیگری تولید نشود و کم اتفاق می افتد که حسد، سبب فساد دیگر نشود، مثل کبر، غیبت، سخن چینی، فحش، ایذاء و ….

پس لازم است که انسان عاقل دامن همت به کمر زند و خود را از این ننگ و ایمانش را از این آتش سوزان نجات دهد و خود را از فشار قبر و تنگی قلب و ظلمت های عالم برزخ و غضب الهی برهاند. قدری بیندیش، چیزی که این همه مفسده دارد باید درمان شود، در صورتی که حسد تو برای محسود هیچ زیانی نمی رساند و از حسد تو نعمت او زایل نمی شود و به جای او، تو در عذاب و حزن و فشار و غم قرار می گیری.در آخرت هم حسد تو به نفع محسود است، خصوصاً اگر به غیبت و تهمت منجر شود که حسنات تو را به او می دهند، تو بیچاره و مفلس می‌شوی و او برخوردار.

البته می شود این رذایل نفسانی را زایل کرد. نفس اماره و شیطان به تو القا می کند که زوال پذیر نیست و این نقشه و خیال خام و شیطانی است تا تو را از سلوک راه آخرت و اصلاح نفس باز دارد. انسان تا در این دنیاست، همه ی اوصاف و اخلاقش تغییر یافتنی است، ولی زحمت دارد و هر چه این صفات تازه تر باشد و ریشه ندوانیده باشد، کندن آن آسان تر است و هر چه ریشه دار تر و قوی تر شود، زحمت کندنش بیش تر است.

ای عزیز! از آغاز نگذار که مفاسد اخلاقی یا عملی در مملکت ظاهر و باطنت وارد شود. این آسان تر از آن است که پس از ورود، بخواهی اخراج و ریشه کن کنی. مثل دشمن که نباید گذاشت از مرز بگذرد و وارد قلعه شود، که اگر آمد و وارد شد و برج و بارو را گرفت، دفع آن دشوارتر است. شیخ ما عارف بزرگوار مرحوم شاه آبادی روحی فداه می فرمود: تا قوای جوانی و نشاط آن باقی است، بهتر می توان در مقابل مفاسد اخلاقی قیام کرد و وظایف انسانی را انجام داد. نگذارید این قوا از دست برود و روزگار پیری پیش آید که موفق شدن در آن حال مشکل است و بر فرض موفق شدن، زحمت اصلاح خیلی زیاد است.

اگر خدای نخواسته این مفاسد وارد شد، باید زود در صدد اصلاح برآمد تا ریشه ندواند و اگر ریشه دوانید، با هر زحمتی باید ریشه ی آن را کند که مبادا به ثمره ی برزخی و آخرتی برسد و میوه ی آن بار دهد، که اگر انسان با آن اخلاق فاسد از این دنیا رفت، دیگر قلع آن از دست او خارج می شود و هیهات که در برزخ یا آخرت، یک خلق از اخلاق نفسانی تبدیل شود! پس ای عاقل! چیزی را که با یک ماه یا یک سال زحمت جزئی دنیایی با اختیار می توان اصلاح کرد، نگذار بماند و تو را هلاک کند. (ادامه دارد)