بررسی میزان سرمایه روان‌شناختی نوجوانان و تأثیر آن بر گرایش به جرم (نمونه موردی شهر اصفهان)

بررسی میزان سرمایه روان‌شناختی نوجوانان و تأثیر آن بر گرایش به جرم (نمونه موردی شهر اصفهان)

سعید قماشی، مینا احمدی ، محمود عباسی، حمیدرضا صالحی
چکیده:
زمینه و هدف: امروزه در بسیاری از آسیبهای بزرگ اجتماعی ردپای روانشناسی مثبت نگر بسیار برجسته و کارساز است. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین سرمایه روان‌شناختی افراد با گرایش آنها به جرم است. روش: این مقاله با روش کمی در میان نوجوانان شهر اصفهان انجام شد که داده‌های آمار آن به کمک فرمول کوکران از میان 613220 نفر 384 نفر انتخاب‌شده و مورد سؤال قرارگرفته‌اند. تحلیل داده‌ها با کمک دو نرم‌افزار SPSS 18 و Amos graphics 18 انجام‌شده است. یافته‌ها: در بررسی کلی فرضیات رابطه معکوس و معناداری بین دو متغیر اصلی وجود داشت، یعنی که هرچقدر میزان سرمایه روان‌شناختی بالا باشد، میزان گرایش به جرم نیز کاهش می‌‌یابد، اما در بررسی فرضیات جزئی، رابطه معناداری بین متغیر میزان اعتمادبه‌نفس و گرایش به جرم وجود نداشت. این مسأله در میان نوجوانان قابل‌تأمل است و نتایج حاصل از مدل‌سازی نیز این ارتباط را تأیید نموده است. بحث و نتیجه‌گیری: برحسب یافته‌های پژوهش، با افزایش مؤلفه‌های سرمایه روان‌شناختی و تقویت بنیه روحی روانی افراد می‌توان از معضل اجتماعی جرم در جامعه کاست و بدین طریق افراد را در برابر مشکلات و بن‌بستهای زندگی، واکسینه نمود.
واژه‌های کلیدی: خوش‌بینی، سرمایه روان‌شناختی، گرایش به جرم، روانشناسی مثبت نگر، امید به آینده، اعتمادبه‌نفس، تاب‌آوری،
فصلنامه حقوق پزشکی؛ دوره ۱۰، شماره ۳۷ – تابستان ۱۳۹۵