پدیدآور: منصور مقصودی
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: خیراله پروین
دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
تاریخ دفاع: 1395
چکیده
تابعیت از مباحث مهم و مشترک حقوق بین‌الملل خصوصی، حقوق بین‌الملل عمومی و حقوق عمومی‌ است که در یکی دو قرن گذشته وارد قوانین ایران شده است. تابعیت جلوه عام و فراگیر اقتدار حاکمیت نسبت به تبعه است و منشأ حقوق و تکالیف فرد و دولت به صورت متقابل می‌‌گردد. در نظام حقوقی ایران، تابعیت به‌عنوان حق مسلم هر ایرانی در اصل 41 قانون اساسی، توسط قانون‌گذار پیش‌بینی گردیده است. در اسناد بین‌المللی حقوق بشر نیز از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر 1948 حق تابعیت برای فرد و امکان تغییر این حق توسط صاحب آن مورد توجه و تأکید قرارگرفته است. در قواعد تابعیت ایران و اسناد حقوق بشر برای جلوگیری از بی‌تابعیتی افراد و سلب تابعیت افراد توسط دولت تضمینهایی در نظر گرفته‌شده است. در این دو نظام، تابعیت مضاعف به رسمیت شناخته‌نشده است. با این وجود قواعد تابعیت ایران برای پرهیز از بی تابعیتی افراد و کاهش موارد تابعیت مضاعف نیازمند اصلاحات جدی است که در نتیجه‌گیری پایان‌نامه به آن اشاره گردیده است. در صحنه بین‌المللی هم با توجه به معضلاتی که بی‌تابعیتی و تابعیت مضاعف در نظام داخلی و بین‌المللی به همراه دارد و با التفات به فقدان سازمانهای بین‌المللی و اسناد بین‌المللی بسیار مؤثر، برای پیشگیری، رفع و کاهش این دو پدیده، کشورها می‌‌بایست با اصلاح قوانین و مقررات داخلی خود و انعقاد موافقت‌نامه‌های دوجانبه و چندجانبه (بین‌المللی) به صورت جدی در جهت رفع این دو معضل بزرگ اهتمام و تلاش جدی و مضاعف به عمل آورند.
کلیدواژگان: حق تابعیت، حقوق بین‌الملل خصوصی، حقوق عمومی، حقوق بشر
منبع: سایت پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران