بازاریابی شبکهای و شرکتهای هرمی در فقه امامیه و حقوق ایران
بازاریابی شبکهای و شرکتهای هرمی در فقه امامیه و حقوق ایران
بازاریابی شبکهای و شرکتهای هرمی در فقه امامیه و حقوق ایران
پدیدآور: حامد مهرابی
سال دفاع: 1395
مقطع: کارشناسی ارشد
دانشگاه: دانشگاه شهید باهنر کرمان
استاد راهنما: علی شهسواری
استاد مشاور: محمدرضا ا میر محمدی
چکیده
بازاریابی فرآیند رساندن کالا از تولیدکننده به مصرفکننده است. بازاریابی شبکهای نوع جدید فروش مستقیم است که در آن فرد برای فروش مستقیم کالا و معرفی باواسطه یا بیواسطه افراد پاداش دریافت میکند. بهتدریج و براثر انحرافاتی که در این سیستم رخ داد بازاریابی شبکهای به دودسته سالم و ناسالم تقسیم گردید. دسته ناسالم، شرکتهای هرمی هستند که گاه بدون کالا و گاه با سرپوش کالا و خدمات اقدام به فریفتن مردم و کسب سودهای نامشروع میکنند. ازجمله پرسشهای مهم قابلطرح درباره فعالیت شرکتهای بازاریابی شبکهای و شرکتهای هرمی، در خصوص وضعیت حقوقی آنهاست و اینکه قراردادهایی که در این شرکتها منعقد میشود تا چه اندازه بر موازین حقوقی منطبق است و وضعیت صحت و بطلان این قراردادها چگونه است. درنهایت خواهیم دید که قراردادها در شرکتهای هرمی با موازین حقوقی و شرایط صحت قراردادها بههیچوجه تطابق ندارد و ازلحاظ حقوقی باطل است؛ اما بازاریابی شبکهای سالم را میتوان در قالب قراردادهای دلالی و عاملی موردبررسی قرارداد. همچنین میتوان آنها را در قالب عقود جعاله، اجاره اشخاص و وکالت تعریف کرد. از منظر فقه امامیه با توجه به اینکه قراردادهای هرمی از مصادیق أکل مال به باطل و نوعی معامله غرری محسوب میشوند، مورد نهی صریح فقها قرارگرفته؛ همچنین قواعد فقهی مانند قاعده نفی غرر، أکل مال به باطل، تدلیس و… دلالت بر عدم مشروعیت طرحهای هرمی دارد؛ اما بازاریابی شبکهای سالم میتواند در قالب جعاله و وکالت قرار گیرد که آنها را موردبررسی قرار دادهایم.
منبع: کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید باهنر کرمان