ایمنی و امنیت پیادهروها
ایمنی و امنیت پیادهروها
ایمنی و امنیت پیادهروها
پیادهروها بخش جداییناپذیر شهرها هستند و باید بهعنوان عنصری اساسی در طراحی شهری مردمگرا اولویتبندی شوند. دموکراتیکترین راه برای گشتوگذار است. راه رفتن قدیمیترین شکل حملونقل، رایجترین در جهان و رایگان است و حتی میتواند به شما در سوزاندن کالری کمک کند.
بااینوجود، مردم کمتر و کمتر راه میروند. با گستردهتر شدن شهرها، بزرگراهها جای پیادهروها را گرفته و موانعی جدی برای راه رفتنی امن ایجاد کردهاند. پیادهروهای با موزاییکهای شکسته، عرض کم و وسایل نقلیهای که به شکل غیرمجاز در آنها پارک کردهاند، شاهدی براین هستند که راه رفتن توسط دیگر اشکال حملونقل که برای افراد و شهر سلامت کمتری را به دنبال دارد، بهآرامی در حال خفه شدن است. ما باید به خیابانهای دوستدار عابر پیاده بازگردیم. افزایش کیفیت پیادهروهای شهری نهتنها عابرین پیاده بیشتری را جذب میکند، بلکه به ایجاد فضاهای مطلوب عمومی، یعنی جایی که افراد بخواهند وقتشان را آنجا بگذرانند، نیز کمک میکند.
باوجودی که شمار چنین فضاهایی رو به کاهش است اما هنوز وجود دارند. پیادهروهای سرزنده را میتوان در خیلی از شهرهای برزیل و سراسر جهان، یعنی جاهایی که رهبران شهر، حملونقل فعال را در اولویت قرار دادهاند، پیدا نمود. دراین شهرها بهجای گذری کوتاه و سنگفرش شده در طول خیابانهای بزرگ و مملو از ماشین، تصمیم بر غنیسازی فضاهای عمومی قابل تردد با تأکید بر تعامل میان افراد گرفتهشده است. بهمنظور حمایت از ایمنی و در دسترس ساختنِ پیادهروی، پیادهروها باید با توجه به این هشت اصل مکمل و پیوسته در ذهن ساخته شوند. این اصول با یکدیگر نهتنها پیادهروهایی پویا میسازند بلکه مستقیماً به توسعه شهرهایی فعال و سالم کمک میکنند.
آشنایی با هشت اصل پیادهرو:
1- ابعاد مناسب
پیادهروها از سه قسمت تشکیل میشوند: منطقه آزاد، یعنی جایی که درواقع افراد راه میروند؛ منطقه خدمات، یعنی جایی که مبلمان خیابانی مثل نیمکت یا سطل آشغال قرار داده میشود؛ و منطقه انتقال، یعنی جایی که دسترسی افراد داخل پیادهرو را به ساختمانها فراهم میسازد. درک رابطه بین این عناصر، نکتهای اساسی در طراحی پیادهروهای با اندازه مناسب است.
2- سطوح کیفیت
مصالح استفادهشده در ساخت پیادهروها باید استوار، محکم، باثبات و مقاوم در برابر لغزش باشند. بهمنظور تضمین اینکه پیادهرو بهخوبی کار میکند، طراحان باید از چگونگی ساخت آن و کیفیت اجرای آن آگاه باشند.
3- زهکشی کارآمد
خیابانها، مسیرها، یا پیادهروهای مملو از آب محل مناسبی برای راه رفتن نیستند. پیادهروهایی که در آن آب جمع میشد، بیاستفاده میشوند، بنابراین عابرین پیاده مسیر خود را در جادهی پر از ماشین ادامه میدهند که با این کار امنیت خود را به خطر میاندازند.
4- دسترسی همگانی
پیادهرو بهعنوان فضایی عمومی باید در دسترس طیف گستردهای از کاربران باشد. ازجمله افراد با محدودیتهای حرکتی. این به معنای طراحی فضاهایی است که به افراد روی ویلچر، با عصا، زنان باردار، افراد سالمند و سایر افراد با نیازهای حرکتی خاص خدمات بدهند. تهیه فهرستی از کاربران بالقوه و محدودیتهای حرکتی آنها در طول فرآیند طراحی میتواند به تضمین محصول نهایی که نیاز تمام عابران پیاده را تأمین کند، کمک نماید.
5- ارتباطات ایمن
اغلب عابران پیاده برای انتقال به سایر انواع حملونقل، نیاز به دسترسی ایمن به ایستگاهها دارند. حائز اهمیت است که پیادهروها در شبکههای بزرگتر حملونقلی، متصل و یکپارچه باشند.
6- فضاهای جذاب
خیابانها بخشی اساسی از محیط شهری هستند. پیادهروها میتوانند نقش مهمی در ایجاد تجربهای لذتبخشتر از شهر ایفا کنند. پیادهروهای جالب و پویا که مردم را جذب و پیادهروی را برای آنها جذابتر میکنند، درنهایت فعالیت فیزیکی بیشتری را به همراه کاهش تراکم ترافیکی تسهیل میبخشند.
7- امنیت دایمی
چه روز و چه شب، آخر هفته یا وسط هفته؛ پیادهروها همیشه به روی ما باز هستند. به هر صورت، در زمانهای خاصی از روز یا هفته افراد کمتری به شکل پیاده تردد دارند که با توجه به عدم وجود چشمان ناظر در خیابان، منجر به شرایطی ناامن میشود. با اخذ راهکارهایی برای تأثیر مثبت در امنیت و آسایش میتوان عابران را بیشتر تشویق کرد و به تمام ساکنان شهر کمک کرد تا در شهر، احساس بودن در خانه خود را داشته باشند.
8- علایم شفاف
عابران پیاده نیز همانند رانندگان وسایل نقلیه، نیازمند اطلاعات شفافی هستند که هم بتوانند خود را با شهر مطابق ساخته و هم قوانین و دستورالعملهای عابران پیاده خاص را درک کنند. منبع؛ وبسایت آقای شهردار