پرسش: زنی معتقد است که چون استقلال مالی دارد و حقوق‌بگیر است و در هفته چندین روز تدریس دارد، نیازی به کسب اجازه از شوهر نداشته و به خاطر همین مسأله در هیچ موردی حق رفتن به منزل خواهر، پدر، برادر و یا فامیل، نیازی به رضایت شوهر نمی‌بیند و اعتقادش بر این است که خانمهایی که شاغل هستند با خانمهایی که خانه‌دار هستند حکمشان فرق می‌کند و در هیچ موردی اجازه و یا رضایت شوهر برایشان ملاک نیست.

آیا این عقیده درست است؟

پاسخ: البته هر عقیده‌ای محترم است، اما اگر قرار است به لحاظ قانونی تکلیف را بدانیم، باید گفته شود که استقلال مالی و یا تحصیلات زن هیچ‌گونه ارتباطی با قدرت اجازه یا جایگاه رضایت شوهر ندارد. چراکه اگر بپذیریم

«طبق ماده 1105 قانون مدنی: در روابط زوجین، ریاست خانواده از خصایص شوهر است» نمی‌توان پذیرفت که در هیچ موردی اجازه و یا رضایت شوهر برای زنان شاغل یا تحصیل‌کرده ملاک نباشد. بنابراین، حتی اگر عده‌ای بخواهند چنین ریاستی را که حکم قانون است نپذیرند، بازهم نمی‌توان پذیرفت که زن و شوهر، همچون دو جزیره مستقل عمل کرده و یکدیگر را از حداقل هماهنگیها برای حسن معاشرت محروم کنند. گو اینکه، زن و شوهر، مطابق قانون مکلف به حسن معاشرت با یکدیگر هستند. ((ماده 1103 قانون مدنی: زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت با یکدیگر هستند.))