آیا مطالب فضای مجازی سند حساب می‌شوند؟
آیا مطالب فضای مجازی سند حساب می‌شوند؟
آیا مطالب فضای مجازی سند حساب می‌شوند؟
برخی مواقع دیده‌شده که دو نفر توسط پیامک در موبایل خود و یا شبکه‌های اجتماعی وایبر، واتساپ و غیره در رابطه با مسائلی صحبت کرده‌اند و بعدازآن، یکی دیگری را تهدید کرده که از صحبتهای آنها اسکرین شات دارد و او را تهدید می‌کند که اگر فلان کار را انجام ندهی آنها را پخش می‌کند و او هم از ترس اینکه مبادا متن این پیام‌ها منتشر شود، از شکایت صرف‌نظر کرده و تن به خواسته طرف می‌دهد درصورتی‌که واقعیت این‌گونه نیست و امکان شکایت دراین خصوص وجود دارد.
ماجرای اسکرین شات‌ها
صورتِ مسائل عموماً شبیه به هم‌اند. یک نفر از متن چت‌ها، گفتگوی‌های دونفره، خلوت‌ها و عکس‌ها اسکرین شات برمی‌دارد و سپس طرفِ مقابل را تهدید به افشای این محتوا می‌کند. این تهدیدها گاهی صرفاً برای ارعاب، ایجاد هراس، آبروریزی و اخاذی مالی و گاهی بهانه‌ای برای اجبار به کام‌جویی‌های غیراخلاقی دیگر است.
آیا مطالب فضای مجازی سند حساب می‌شوند؟
چند توضیح و توصیه ضروری: افشای اطلاعات خصوصی جرم است
اول: مطابق قانون افشای اطلاعات‌ِ خصوصی، جرم است. قانون مجازات اسلامی، صراحتاً در ماده 745 تعزیرات مصوب 75 (ماده 16 قانون جرایم رایانه‌ای) افشای اسرار خصوصی دیگران را جرم دانسته و مجازات آن را جزای نقدی و تا دو سال حبس در نظر گرفته است. البته اسرار خصوصی در قانون ایران به‌صورت مشخص تعریف‌نشده‌اند و صرفاً در ماده 8 قانون «احترام به آزادیهای مشروع و حفظ حقوق شهروندی» نامه‌ها، عکس‌ها، نوشته‌ها و فیلم‌های خصوصی را از مصادیق بارز آن دانسته‌اند. در رویه قضایی و نظام عرفی، دایره اسرار خصوصی از این هم وسیع‌تر است و نسخه‌های پزشکی، احکام دادگاه‌ها و اسناد مالی هم دراین زمره قرار می‌گیرند.
دوم: تهدید به انجام عملی که ممکن است موجب ضرر آبرویی یا شرافتی یا افشای اسرار خانوادگی گردد، خواه تهدیدکننده به این واسطه، تقاضای مال به‌قصد اخاذی کرده و یا نکرده باشد، جرم مستقلی است که بر اساس ماده 669 قانون مجازات اسلامی تعزیرات تا هفتاد‌وچهار ضربه شلاق و یا تا دو سال حبس برای آن در نظر گرفته‌شده است؛ بنابراین همین‌که کسی شمارا تهدید به افشای اطلاعات خصوصی (شامل عکس‌ها، متن چت‌ها، صدای ضبط‌شده، فیلم و … ) کرده باشد، حتی اگر هرگز آن عمل را انجام ندهد (که در اکثریت مواقع این تهدیدات هرگز عملی نمی‌شوند)، ارتکاب جرم «تهدید» از سوی او قطعی و برای شما قابل شکایت و پیگیری است.
متن پیام‌های فضای مجازی، ادله الکترونیک است
سوم: برخلاف تصور عموم که متن گفتگو در وایبر، فیسبوک و شبکه‌های اجتماعی دیگر، ایمیل، صدای ضبط‌شده و فیلم را جزو دلایل قابل استناد به شمار نمی‌آورند، قانون، «ادله الکترونیک» را به رسمیت شناخته است؛ بنابراین اگر کسی شمارا در وایبر یا فیسبوک یا تلفن همراه یا ایمیل، تهدید کرده است، باید بدانید تمام این محتواها در دادگاه به‌عنوان دلیل از شما و علیه شخص تهدیدکننده پذیرفته خواهند شد.
دادگاه، با مکانیسم مشخصی که توسط کارشناسان حوزه فناوری اجرا خواهد شد، صحت مدارک شمارا بررسی کرده و در صورت تائید، ملاک و مبنای صدور حکم قرار خواهد گرفت.
چهارم: یک نکته بسیار مهم اینکه به دست آوردن دلیل باید به روش‌های قانونی صورت پذیرد وگرنه ممکن است دادگاه آن دلایل را از شما نپذیرد؛ بنابراین اطلاعاتی که شما با هک کردن ایمیل یا اکانت طرف مقابل یا کار گذاشتن غیرقانونی دستگاه ضبط صدا یا تصویر در محل اقامت، دفتر کار یا خودروی وی به دست بیاورید، در دادگاه موردپذیرش قرار نخواهد گرفت.(در شکل‌های شدیدتر ممکن است این‌گونه اقدامات علیه خودتان استفاده شود.) بنابراین در پاسخ به یک رفتار مجرمانه، دست به اقدامات مجرمانه‌ی متقابل نزنید. منبع: صدای قانون