آشنایی با مجمع عمومی سازمان ملل متحد

آشنایی با مجمع عمومی سازمان ملل متحد

مجمع عمومی سازمان ملل متحد یکی از ۶ رکن اصلی سازمان ملل متحد و تنها رکنی است که تمام کشورهای عضو در آن شرکت دارند. مجمع جلساتی سالانه به ریاست یکی از اعضا که منتخب تمام دیگر اعضا است، برگزار می‌کند.

تصمیمهای مجمع جنبه توصیه‌آمیز دارند. البته در موارد معینی که به امور داخلی سازمان برمی‌گردد، تصمیمات آن الزام آورند. دولتها معمولاً خود را نسبت به برخی از قطعنامه‌های مجمع ملتزم می‌دانند و برای آن شأنی نظیر یک معاهده قایل می‌شوند که ازجمله مشهورترین آنها اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

   وظایف و اختیارات:

مجمع عمومی می‌تواند هر مسأله یا موضوعی را که در حوزه صلاحیت یا اختیارات ارگانهای منشور ملل متحد است موردبحث قرار دهد. مجمع هم‌چنین می‌تواند در مورد این مسایل به کشورهای عضو و یا به شورای امنیت و یا هر دو توصیه‌هایی نماید.

البته مجمع نمی‌تواند درباره دعوی و یا قضیه‌ای که موردبحث شورای امنیت است توصیه بنماید مگر این‌که شورای امنیت از مجمع درخواست کند.

 توصیه‌های مجمع

مجمع عمومی برای مقاصد ذیل توصیه‌هایی می‌کند:

 الف- توسعه همکاری بین‌المللی در زمینه سیاسی و تشویق توسعه و حقوق بین‌المللی و تدوین آن.

 ب- توسعه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های اقتصادی- اجتماعی-فرهنگی -آموزشی و بهداشتی و کمک به تحقق حقوق بشر و آزادیهای اساسی برای همگان.

مجمع ده عضو موقت شورای امنیت، مجمع 54 عضو شورای اقتصادی و اجتماعی و اعضای انتخابی شورای قیمومیت و اعضای دیوان بین‌المللی دادگستری را انتخاب و نیز به توصیه شورای امنیت، دبیر کل سازمان ملل متحد را منصوب می‌کند.

  تصویب بودجه:

امور مالی سازمان ملل متحد توسط مجمع عمومی کنترل می‌شود و مجمع بودجه سازمان را مطالعه و مخارج آن را میان اعضا تقسیم می‌نماید. مجمع هم‌چنین بودجه‌های مؤسسات تخصصی سازمان ملل متحد را بررسی می‌کند.

  رأی‌گیری:

تصمیم‌گیری در مورد مسایل مهم مانند توصیه درباره صلح و امنیت و انتخاب اعضای شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی و شورای قیمومیت و نیز پذیرش یا تعلیق و اخراج اعضا و مسایل مربوط به قیمومیت و امور مالی با اکثریت دوسوم آرا اعضا حاضر و رأی‌دهنده اتخاذ می‌شود اما برای سایر مسایل اکثریت ساده لازم است.

  جلسات:

 اجلاس عادی مجمع عمومی سالی یک‌بار و از سومین سه‌شنبه ماه سپتامبر تشکیل می‌شود. مجمع هم‌چنین می‌تواند به درخواست شورای امنیت اکثریت اعضا و یا به درخواست یک عضو که مورد موافقت اکثریت اعضا باشد اجلاسهای ویژه تشکیل دهد.

  تشکیلات:

مجمع عمومی، رئیس و نواب رئیس خود را در همان اجلاس انتخاب و آیین‌نامه کار خود را تعیین می‌کند. مجمع در هر اجلاس،اکثر موضوعات دستور کار خود را میان هفت کمیته اصلی خود تقسیم می‌کند.

   کمیته‌های اصلی

1- کمیته ویژه سیاسی (برخی مسایل سیاسی)

 2- کمیته اول (مسایل سیاسی و امنیتی ازجمله تعدیل تسلیحات)

 3- کمیته دوم (مسایل اقتصادی و مالی)

4- کمیته سوم (موضوعات اجتماعی انسانی و فرهنگی)

 5- کمیته چهارم (موضوعات مربوط به قیمومیت ازجمله سرزمینهای غیر خودمختار)

 6- کمیته پنجم (امور اداری و بودجه‌ای)

 7- کمیته ششم (امور حقوقی)

 هر کشور عضو می‌تواند در هر یک از این کمیته‌های اصلی نمایندگانی داشته باشد.

 مسؤولیت سازمان دادن و تنظیم کار هر اجلاس به عهده کمیته عمومی است که متشکل از رئیس مجمع، هفده نایب‌رئیس و رؤسای هفت کمیته اصلی است. کمیته استوارنامه‌ها متشکل از 9 عضو است که توسط مجمع عمومی به پیشنهاد رئیس مجمع انتخاب می‌شوند و درباره استوارنامه‌های نمایندگان به مجمع گزارش می‌دهند. منبع: همشهری آنلاین